Nikt z nas nawet w najśmielszych snach się nie spodziewał tego co się obecnie dzieje. Ograniczanie swobód, izolacja, panika. To precedens na miarę naszych czasów. Społeczeństwo zostało postawione w stan najwyższej konieczności i musi się oswoić z zupełnie nową sytuacją. Zadając sobie wiele pytań: I co teraz? Jaka czeka nasz przyszłość? Jak długo to będzie trwało? Kiedy to minie? Czy to minie? Co z naszą przyszłością? Jak będziemy żyć? Te i wiele innych pytań spędzają sen z oczu miliardom ludzi, czujących się więźniami własnych domów.
Zrozumieć dlaczego…
Amerykańskie Centers for Disease Control and Prevention, czyli agencja rządu federalnego Stanów Zjednoczonych, której celem jest zapobieganie chorobom (zwłaszcza zakaźnym) oraz ich monitoring i zwalczanie, uświadamia jak kluczowe dla powodzenia działań wprowadzonych przeciwko COVID-19 jest zrozumienie zaistniałej sytuacji. Izolacja społeczna jest brakiem interakcji społecznej lub komunikacji z innymi ludźmi. Wyrażana jest przez brak kontaktu fizycznego z innymi osobami, w tworzeniu barier czy tworzeniu mechanizmów psychologicznych. Zarówno izolacja jak i kwarantanna pomagają chronić społeczeństwo, pełniąc funkcje prewencyjną i doraźną. Funkcja prewencyjna realizowana poprzez kwarantannę, w przypadku osób w stosunku co do których występuje domniemanie zachorowania tzn. takie które były narażone na czynnik chorobotwórczy jednak co do wystąpienia samej choroby nie ma pewności. Natomiast izolacja jest działaniem doraźnym oddzielającym jednostki chore od osób zdrowych. Na poniższym rysunku można zaobserwować jak w Wielkiej Brytanii wprowadzenie różnych form izolacji i kwarantanny, ma pozytywne odzwierciedlenie na wskaźnik zachorowalności. Z informacji Ministerstwa Zdrowia i NFZ, zalecany czas kwarantanny podczas pandemii COVID-19 to 14 dni.
Jak wpływa to na Ciebie…
Badania nt. analizy skutków psychologicznych pandemii COVID-19 przeprowadzone przez dr hab. Łukasza Okruszka wraz z zespołem w Instytucie Psychologii Polskiej Akademii Nauk przy Pracowni Neuronauki Poznawczej, wyodrębniły najpoważniejsze skutki kwarantanny. Wśród nich wymienia się lęk i samotność. Wyniki badań wskazały również na jednostki społeczne, które najbardziej narażone są skutki pandemii. W zakresie wysokiego wskaźnika narażenia znajdują się osoby, które na początku epidemii cechowały się wyższym natężeniem lęku i depresji, co może objawiać się, coraz to większym pogłębianiem symptomów obniżonego dobrostanu psychicznego.
Powyższe wnioski potwierdzają również badania doktora Moriela Zelikowskiego, który wraz z zespołem badawczym, w laboratorium profesora Davida J. Andersona, przeprowadził badanie nt. wpływu izolacji na zachowanie u myszy, przy jednoczesnej obserwacji reakcji zachodzących w ich mózgach. Mimo, iż badania zostały przeprowadzone na myszach, ma to realne odzwierciedlenie, w tym jak chroniczny stres wpływa na ludzi. Odpowiada za to system genu tachykininy (Tac2; odpowiadający za agresję),który jest analogiczny dla ludzi. Zmiany w reakcjach agresji i strachu zaobserwowane zostały podczas gdy w stosunku do myszy zastosowano czas dwutygodniowej izolacji, natomiast skutków takich nie przyniosła krótkotrwała izolacja społeczna – 24 godzin. Z przebiegu badań obserwujemy, że przedłużona izolacja społeczna prowadzi do szeregu zmian behawioralnych u myszy, takich jak uporczywy strach, zwiększona agresywność wobec nieznanych osobników oraz nadwrażliwość na bodźce. Nadwrażliwość na bodźce możemy obserwować w następującej reakcji behawioralnej: myszy odizolowane po napotkaniu groźnego bodźca pozostawały bez ruchu jeszcze długo po minięciu zagrożenia, podczas gdy u mysz pozbawionych środowiskowego czynnika izolacji bezruch ustawał wkrótce po ustaniu zagrożenia.
Carla Perissinotto, szefowa programów klinicznych geriatrii w UC San Francisco i autor raportu NAS, potwierdza również zdumiewający wpływ samotności na ludzkie zdrowie. Zarówno poczucie samotności jak i brak więzi społecznych wywołuje przewlekły stres. Natomiast długotrwałe narażanie organizmu na czynniki powodujące wysoki wskaźnik hormonu stresu – kortyzolu – w znaczny sposób zwiększa ryzyko wystąpienia w organizmach zmian patologicznych. Przewlekły stan podwyższonego wydzielania kortyzolu zwany jest hiperkortyzolemią.
Przegląd wsparcia…
Renata Nowak autorka artykułu „Izolacja społeczna – definicja i sposoby jej przezwyciężania” wyodrębniła formy wsparcia przeciwdziałające skutkom izolacji społecznej. Jako jedną z nich podając poszukiwania online. W tym obszarze wskazuje na istnienie stron internetowych, które mają na celu znalezienie ludzi o podobnych zainteresowaniach.
Tomasz Mileszko redaktor serwisów technologicznych zauważa również, że pandemia koronawirusa wpłynęła na szybki postęp cyfryzacji naszego kraju. Coraz więcej spraw można załatwić przez Internet. Zachęca również do skorzystania z dostępnych funkcji i zasobów internetowych, aby zminimalizować spotkania z innymi osobami, dla zapewnienia bezpieczeństwa sobie i innym.
Naukowe czasopismo medyczne „The Lancet” w opublikowanym artykule pt. „The psychological impact of quarantine and how to reduced it: rapid review of the evidence”, podsumowuje szereg raportów badawczych, przeprowadzonych na grupach ludzi, którzy byli poddani kwarantannie. Przedstawia tam m.in. szereg środków zaradczych łagodzących skutki kwarantanny. Jednym z nich jest „Reduce the boredom and improve the Communications”. „The Lancet” przedstawia o konieczności informowania osób izolowanych nt. praktycznych porad i technik radzeniem sobie ze stresem. Wskazuje na narzędzia cyfryzacji i komunikacji jako na konieczność, a nie na luksus. Sieci społecznościowe, choć zdalne są w obecnym czasie priorytetem, a wręcz brak dostępu do nich wiąże się wręcz z długotrwałym niepokojem. Dlatego zapewnienie osobom poddanym kwarantannie telefonów komórkowych, przewodów i gniazd do ładowania urządzeń oraz solidnych sieci Wi-Fi z dostępem do Internetu, aby umożliwić im bezpośrednią komunikację z bliskimi, może zmniejszyć poczucie izolacji, stresu i paniki.
Bezpieczny coaching…
Jedną z form wsparcia mieszczących się w wcześniej przedstawionych ramach wsparcia, również online jest coaching. Według Izby Coachingu coaching opiera się na założeniu, że człowiek ma duży, często ukryty i nie w pełni wykorzystany potencjał, który w odpowiednich warunkach może się ujawnić. Klient jest w naturalny sposób twórczy, obdarzony talentami, możliwościami, które może w sobie obudzić. Rozwój nie polega jedynie na zdobywaniu wiedzy czy umiejętności, lecz ujawnianiu tych często uśpionych, ukrytych, niewykorzystanych możliwości. Proces rozwojowy, jaki ma miejsce w ramach coachingu, polega na ich odkrywaniu i na efektywniejszym wykorzystaniu.
„The Lancet” wielokrotnie we wspomnianym wcześniej artykule wskazuje na konieczność utrzymywania relacji społecznych, w czasach tak trudnej sytuacji psychospołecznej, m.in. przez różnego rodzaju formy dialogu w postaci rozmów telefonicznych, wideokonferencji czy komunikatorów.
Ogólnopolskie Badanie Coachów narzędziem PERSO.IN których celami m.in. były diagnoza sposobów pracy coacha oraz diagnoza odbiorców ich usług przedstawia najczęstsze sposoby współpracy z odbiorcami i determinowane przez odbiorców. W podanym badaniu respondenci mieli możliwość zaznaczyć maksymalnie 3 najczęściej stosowane formy pracy. Wyniki badań można obserwować na poniższym rysunku.
Badanie wykazało, że najpopularniejszą formą pracy jest coaching indywidualny.
O autorze
Katarzyna SzczurZałożycielka projektu ” Katarzyna Szczur coaching & business”Autorka książki „#kobietacharakterna. Jak zostać kobietą charakterną.”
