Czy wiesz, że dobry kłamca będzie długo patrzył ci w oczy?

Naukowcy udowodnili, że każdego dnia jesteśmy okłamywani ponad dwieście razy! Podświadomie umiemy wyczuć fałsz, jednak intuicja to za mało. Zwłaszcza, gdy trafimy na patologicznego kłamcę…

Na co zwracać uwagę w trakcie rozmowy? Czy wiesz, że tatuaż na lewym przedramieniu mówi o relacjach z kobietami? Dlaczego na randce lepiej odsłaniać nadgarstki niż przygryzać wargi? Jak kłamią mężczyźni, a jak kobiety?

Profilerka Natalia Hofman jest uczennicą samego Paula Ekmana, najwybitniejszego na świecie eksperta wykrywania kłamstw. Współpracuje z policją i prywatnymi detektywami, pomaga w śledztwach gospodarczych, uczy rekruterów. Jest certyfikowaną ekspertką odczytywania mowy ciała, rozpoznawania mikroekspresji i psychografologii.
Na jej szkolenia trzeba zapisywać się z wielomiesięcznym wyprzedzeniem.

W swojej pierwszej książce w przystępny i skuteczny sposób nauczy cię, jak widzieć więcej niż inni.

Napisałam „Jak wykryć kłamstwo”, ponieważ chciałam zebrać w jednym miejscu moją wiedzę i wieloletnie doświadczenia w analizowaniu ludzkich zachowań.
Żeby wykryć kłamstwo i zrozumieć zamiary ludzi nie trzeba czytać im w myślach – są na to inne skuteczne metody.
Z mojej książki czytelnik dowie się jak analizować mowę ciała, mikroekspresje, sposób mówienia i ubierania się.
Te narzędzia wzmocnią jego wewnętrzny radar i pozwolą zobaczyć więcej niż widzą inni.

Natalia Hofman

Czego dowiemy się z książki:

Jak rozpracować drugiego człowieka, czyli czego możemy się dowiedzieć z postawy, sposobu chodzenia, wyglądu, mimiki, a nawet charakteru pisma.
Jakie są typy niewerbalnych wskaźników kłamstwa?
Jak kłamią kobiety, a jak mężczyźni, czyli kłamstwo w związku i na randce.
Jak rozpoznać patologicznego kłamcę i jak się przed nim chronić?
Jak wygląda praca profilera?

FRAGMENT książki „Jak wykryć kłamstwo”

„Jestem profilerką. Moje narzędzia pracy to obserwacja i analiza, które razem prowadzą do rozpoznawania kłamstwa. To wymagające i wyczerpujące zajęcie. Spędzam długie godziny, rozkładając na czynniki pierwsze wygląd, zachowanie, mikroekspresje i mowę ciała drugiego człowieka. Muszę przy tym zachować całkowitą bezstronność. (…)

Pamiętam jedno ze zleceń. Poproszono mnie o analizę pracownika korporacji – dajmy mu na imię Adam. To była jedna z tych stereotypowych firm, w których wykonuje się głównie pracę biurową w ściśle określonych godzinach.

Adama opisałam tak:

Wygląd: krótka fryzura, brunet, broda.

Strój: zwykły klasyczny czarny garnitur, biała koszula, czerwony krawat, elegancki zegarek ze skórzanym czarnym paskiem i designerską sportową tarczą z kompasem, na prawym nadgarstku kilka czarnych rzemyków i bransoletek, czarne sportowe buty, tatuaż.

Jak przebiega analiza wyglądu w praktyce? Najważniejszym elementem u mężczyzn jest zarost. Faceci z brodą to niespokojne dusze, indywidualiści, którym trudno się dopasować do określonych ram. Często mają też artystyczną duszę. Dlatego pomyślałam, że Adam jako artysta nie do końca mógłby się odnaleźć w środowisku korporacyjnym. Dlaczego więc zatrudnił się właśnie w tym miejscu? Kiedy spojrzałam na niego, pomyślałam o trzech możliwościach:

Adam prawdopodobnie pracuje w tej firmie od niedawna i znalazł się tu przypadkiem, bo po prostu potrzebował pieniędzy.
Adam rozważa zmianę pracy i nie przejmuje się już do końca regułami, które panują w korporacji.
Firma – mimo że jest korporacją – daje pracownikom dużo swobody i dlatego Adam jeszcze z niej nie odszedł. Być może jest on wartościowym specjalistą, którego trudno będzie zastąpić kimś innym?

Drugim elementem, na który zwróciłam uwagę, był kompas w eleganckim zegarku. Na tej podstawie mogłam się domyślać, że Adam jest amatorem sportów wodnych lub pieszych wędrówek, który kocha naturę.

Kolejnym znaczącym elementem był tatuaż w kształcie aparatu fotograficznego, zdobiący nadgarstek prawej ręki. Prawą rękę oplatały też rzemyki i bransoletki z koralików. Strony w analizie wyglądu są bardzo ważne. Prawa odpowiada za relacje z mężczyznami, lewa za relacje z kobietami. Prawa ręka jest zatem w przypadku Adama miejscem znaczącym – świadczy o silnym związku z mężczyzną, być może z ojcem. Do tego punkt, w którym umieścił tatuaż, zbiega się z tym, w którym samobójcy często podcinają sobie żyły. Oznacza to, że Adam podkreśla ból związany z mężczyzną.

Ostatnią rzeczą są sportowe buty, które nie pasują do garnituru. Na pewno świadczą o potrzebie wygody, luzu i ciągłego ruchu. Wszystkie te elementy pozwalają przypuszczać, że Adam ma artystyczne zamiłowania.

Czy miałam rację?

Okazało się, że Adam pracował w korporacji, lecz w czasie wolnym zajmował się fotografią. Potwierdził, że gdyby nie to, że po pracy, a także w weekendy całkowicie poświęca się swojej pasji, już dawno by odszedł z firmy. Tatuaż i rzemyki były pamiątką po jego ojcu – również fotografie. Tatuaż w analizie wyglądu można uznać za symbol rany. Tym razem mówił dużo o historii życia tego mężczyzny.”