Badania obrazowe stanowią podstawę procesu diagnostyczno-terapeutycznego schorzeń kręgosłupa. Najbardziej podstawowymi spośród nich są RTG i USG. Bardziej specjalistyczne to tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. Sprawdź, na czym polegają poszczególne metody obrazowania kręgosłupa.
Badanie RTG kręgosłupa
Klasyczne badanie rentgenowskie, zwane zwyczajowo prześwietleniem, stanowi zazwyczaj punkt wyjścia w diagnostyce problemów ze strony kręgosłupa. Podczas badania wykonuje się zdjęcia co najmniej w dwóch projekcjach – przód/tył i bocznej – a w razie potrzeby dodatkowo zdjęcia w projekcji skośnej, celowane na dane kręgi czy czynnościowe (gdy podejrzewa się np. niestabilność kręgosłupa). RTG kręgosłupa pozwala ocenić m.in.: deformacje kręgosłupa (np. skoliozę), podstawowe zmiany o charakterze urazowym, zmiany zwyrodnieniowe, zmiany przeciążeniowe. RTG wykorzystuje promieniowanie jonizujące, którego dawka jest niewielka w porównaniu do tomografii komputerowej.
USG kręgosłupa
Niewątpliwą zaletą USG kręgosłupa jest brak ograniczeń w kwestii powtarzalności badania. Wykorzystywane w aparatach USG fale ultradźwiękowe są całkowicie nieszkodliwe dla organizmu. Stąd też USG może być bez obaw wykonywane kilkakrotnie w krótkich odstępach czasowych. W związku z tym jest wykorzystywane do oceny podjętej terapii. USG kręgosłupa to badanie skierowane zwłaszcza do pacjentów pediatrycznych (np. w rozpoznawaniu deformacji skoliotycznej, po urazach, do weryfikacji objawów wskazujących na przepuklinę oponowo-rdzeniową).
Tomografia komputerowa kręgosłupa
Tomografia komputerowa (TK) kręgosłupa to badanie umożliwiające przede wszystkim ocenę kości. Badanie wykonywane jest, gdy zdjęcia RTG dają niepełny obraz problemów z kręgosłupem i konieczna okazuje się dokładniejsza ocena. Tomografię komputerową wykorzystuje się przy podejrzeniu zmian zwyrodnieniowych, do oceny kanału kręgowego, stwierdzenia zmian nowotworowych, oceny ich zaawansowania i charakteru (mowa wówczas o pierwotnych lub wtórnych guzach). Tomografia komputerowa przeprowadzana jest w określonych sytuacjach klinicznych z uwagi na sporą dawkę promieniowania jonizującego, na jakie eksponowany jest pacjent.
Rezonans magnetyczny kręgosłupa
Kiedy podstawowe metody obrazowania nie zapewniają postawienia diagnozy, pacjent może zostać skierowany na badanie rezonansem magnetycznym. Jest ono wykonywane w przypadku m.in. wystąpienia objawów neurologicznych (np. zaburzeń czucia, niedowładów, osłabienia kończyny) czy podejrzenia zmian nowotworowych i do oceny ich zaawansowania w obrębie tkanek miękkich kręgosłupa. Może pokazać jamistość rdzenia, rozszczepienie rdzenia, gruźlicę kręgosłupa czy zmiany demielinizacyjne w przebiegu stwardnienia rozsianego. Poza tym używa się go podczas kwalifikacji pacjenta do zabiegu chirurgicznego czy do oceny jego efektów. Jest całkowicie bezpieczne, gdyż opiera swoje działanie o pole magnetyczne.
